Hoe krijg je wratten?

Wratten – kleine, ruw aanvoelende huidgezwelletjes die overal op het lichaam kunnen ontstaan – komen veel voor in het bijzonder bij kinderen. Maar hoe krijg u wratten? Wratten worden veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV-vrius), een relatief onschadelijk virus dat via wondjes, schrammen, kloven, etc. het lichaam binnendringt. Het virus infecteert de cellen van de buitenste huidlaag en vormt na twee tot zes maanden wratten of voetwratten.

De infectie kan op twee manieren gebeuren:

• Door direct contact. Wratten kunnen door een handdruk of door een ander contact van huid tot huid van de ene mens op de andere overgaan. Wratten kunnen zich ook verspreiden naar andere lichaamsdelen door een bestaande wrat aan te raken en daarna beschadigde huid op een andere plaats aan te raken. 
• Door indirect contact. Wratten kunnen eveneens verspreid worden door voorwerpen die in contact geweest zijn met een besmette persoon, bijvoorbeeld een handdoek, een scheermesje, een vochtige vloer in een badkamer of een publieke ruimte (douches, zwembaden) waar men normaal op blote voeten loopt. 

Wie kan wratten krijgen?

Het HPV-virus is zeer besmettelijk, maar elke infectie leidt niet noodzakelijk tot het optreden van wratten. Dit is een conceptueel model, dat aantoont dat de theoretische graad van blootstelling aan het HPV-virus afneemt van de kern naar buiten toe.

Kinderen en mensen met een verzwakt immuunsysteem

Iedereen kan wratten krijgen en naar schatting is tien procent van de bevolking besmet met het HPV-virus. Als uw immuunsysteem echter door een ziekte verzwakt is, loopt u meer risico op wratten. Kinderen hebben ook een hoger risico omdat hun immuunsysteem nog niet volledig ontwikkeld is. Tot één derde van alle kinderen tussen de 4 en 12 jaar heeft wratten¹.

Verspreiding binnen het gezin

Volgens een Nederlandse studie¹ lopen kinderen met een gezinslid, dat wratten heeft, een hoger risico op besmetting.

School en kleuterschool

De mate van blootstelling aan HPV op school draagt bij tot de ontwikkeling van wratten bij schoolkinderen. In landen waar meer kinderen naar de kleuterschool gaan, komen wratten bij kinderen dan ook vaker voor.

Levensgewoonten

Wratten verspreiden zich door het loskomen van met het virus geïnfecteerde huidschilfers. Het besmettingsrisico zal dus groter zijn in badkamers en publieke zones waar men meestal op blote voeten loopt, zoals kleedkamers en zwembaden. Wratten voorkomen:

Door onderstaande richtlijnen te volgen, wordt het risico op besmetting met het HPV-virus tot een minimum beperkt: 

• Raak wratten niet aan.
  Was uw handen regelmatig, maar niet overdreven vaak. Als u in contact gekomen bent met het virus, kan dit verwijderd worden door de handen te wassen voor het op een beschadigde huidzone terechtkomt.
• Droog uw handen goed af en gebruik een vochtinbrengende lotion. Door uw handen goed af te drogen en te hydrateren, voorkomt u dat de huid uitdroogt en kwetsbaar wordt voor het HPV-virus.
• Deel geen schoeisel met andere mensen. Het HPV-virus kan in de schoenen en sokken van dragers voorkomen.
• Deel geen artikelen voor persoonlijke lichaamshygiëne met andere mensen. Handdoeken, scheermesjes, deodorant, cosmetica etc.kunnen het HPV-virus overdragen. 
• Bijt niet op uw nagels. Nagelbijten kan immers wondjes veroorzaken waarlangs het HPV-vrius kan binnendringen.
• Blijf in goede gezondheid. Een sterk immuunsysteem is de beste verdediging tegen wratten.
• Loop niet op blote voeten in openbare ruimten. Als je regelmatig een fitnesszaal of  openbaar zwembad bezoekt, kunnen teenslippers of schoenen met rubberzolen u tegen het virus beschermen.

Wratten behandelen

Als u wratten heeft, is de beste manier om ze niet te verspreiden een behandeling met een doeltreffend middel tegen wratten, zoals EndWarts^® PEN. Wratten zijn soms moeilijk te verwijderen maar als de behandeling snel na het verschijnen van de eerste symptomen van wratten opgestart wordt, is de kans op succes groter.

¹Warts in primary schoolchildren: prevalence and relation with environmental factors. British Journal of Dermatology. F.M. van Haalen, S.C. Bruggink, J. Gussekloo, W.J.J. Assendelft and J.A.H. Eekhof. 2009.